Textus Receptus Bibles
Parallel Bibles
| 12:1 | κατ εκεινον δε τον καιρον επεβαλεν ηρωδης ο βασιλευς τας χειρας κακωσαι τινας των απο της εκκλησιας |
| 12:2 | ανειλεν δε ιακωβον τον αδελφον ιωαννου μαχαιρα |
| 12:3 | και ιδων οτι αρεστον εστιν τοις ιουδαιοις προσεθετο συλλαβειν και πετρον ησαν δε αι ημεραι των αζυμων |
| 12:4 | ον και πιασας εθετο εις φυλακην παραδους τεσσαρσιν τετραδιοις στρατιωτων φυλασσειν αυτον βουλομενος μετα το πασχα αναγαγειν αυτον τω λαω |
| 12:5 | ο μεν ουν πετρος ετηρειτο εν τη φυλακη προσευχη δε ην εκτενης γινομενη υπο της εκκλησιας προς τον θεον υπερ αυτου |
| 12:6 | οτε δε εμελλεν αυτον προαγειν ο ηρωδης τη νυκτι εκεινη ην ο πετρος κοιμωμενος μεταξυ δυο στρατιωτων δεδεμενος αλυσεσιν δυσιν φυλακες τε προ της θυρας ετηρουν την φυλακην |
| 12:7 | και ιδου αγγελος κυριου επεστη και φως ελαμψεν εν τω οικηματι παταξας δε την πλευραν του πετρου ηγειρεν αυτον λεγων αναστα εν ταχει και εξεπεσον αυτου αι αλυσεις εκ των χειρων |
| 12:8 | ειπεν τε ο αγγελος προς αυτον περιζωσαι και υποδησαι τα σανδαλια σου εποιησεν δε ουτως και λεγει αυτω περιβαλου το ιματιον σου και ακολουθει μοι |
| 12:9 | και εξελθων ηκολουθει αυτω και ουκ ηδει οτι αληθες εστιν το γινομενον δια του αγγελου εδοκει δε οραμα βλεπειν |
| 12:10 | διελθοντες δε πρωτην φυλακην και δευτεραν ηλθον επι την πυλην την σιδηραν την φερουσαν εις την πολιν ητις αυτοματη ηνοιχθη αυτοις και εξελθοντες προηλθον ρυμην μιαν και ευθεως απεστη ο αγγελος απ αυτου |
| 12:11 | και ο πετρος γενομενος εν εαυτω ειπεν νυν οιδα αληθως οτι εξαπεστειλεν κυριος τον αγγελον αυτου και εξειλετο με εκ χειρος ηρωδου και πασης της προσδοκιας του λαου των ιουδαιων |
| 12:12 | συνιδων τε ηλθεν επι την οικιαν μαριας της μητρος ιωαννου του επικαλουμενου μαρκου ου ησαν ικανοι συνηθροισμενοι και προσευχομενοι |
| 12:13 | κρουσαντος δε του πετρου την θυραν του πυλωνος προσηλθεν παιδισκη υπακουσαι ονοματι ροδη |
| 12:14 | και επιγνουσα την φωνην του πετρου απο της χαρας ουκ ηνοιξεν τον πυλωνα εισδραμουσα δε απηγγειλεν εσταναι τον πετρον προ του πυλωνος |
| 12:15 | οι δε προς αυτην ειπον μαινη η δε διισχυριζετο ουτως εχειν οι δε ελεγον ο αγγελος αυτου εστιν |
| 12:16 | ο δε πετρος επεμενεν κρουων ανοιξαντες δε ειδον αυτον και εξεστησαν |
| 12:17 | κατασεισας δε αυτοις τη χειρι σιγαν διηγησατο αυτοις πως ο κυριος αυτον εξηγαγεν εκ της φυλακης ειπεν δε απαγγειλατε ιακωβω και τοις αδελφοις ταυτα και εξελθων επορευθη εις ετερον τοπον |
| 12:18 | γενομενης δε ημερας ην ταραχος ουκ ολιγος εν τοις στρατιωταις τι αρα ο πετρος εγενετο |
| 12:19 | ηρωδης δε επιζητησας αυτον και μη ευρων ανακρινας τους φυλακας εκελευσεν απαχθηναι και κατελθων απο της ιουδαιας εις την καισαρειαν διετριβεν |
| 12:20 | ην δε ο ηρωδης θυμομαχων τυριοις και σιδωνιοις ομοθυμαδον δε παρησαν προς αυτον και πεισαντες βλαστον τον επι του κοιτωνος του βασιλεως ητουντο ειρηνην δια το τρεφεσθαι αυτων την χωραν απο της βασιλικης |
| 12:21 | τακτη δε ημερα ο ηρωδης ενδυσαμενος εσθητα βασιλικην και καθισας επι του βηματος εδημηγορει προς αυτους |
| 12:22 | ο δε δημος επεφωνει φωνη θεου και ουκ ανθρωπου |
| 12:23 | παραχρημα δε επαταξεν αυτον αγγελος κυριου ανθ ων ουκ εδωκεν δοξαν τω θεω και γενομενος σκωληκοβρωτος εξεψυξεν |
| 12:24 | ο δε λογος του θεου ηυξανεν και επληθυνετο |
| 12:25 | βαρναβας δε και σαυλος υπεστρεψαν εις ιερουσαλημ πληρωσαντες την διακονιαν συμπαραλαβοντες και ιωαννην τον επικληθεντα μαρκον |
| 12:1 | κατ εκεινον δε τον καιρον επεβαλεν ηρωδης ο βασιλευς τας χειρας κακωσαι τινας των απο της εκκλησιας |
| 12:2 | ανειλεν δε ιακωβον τον αδελφον ιωαννου μαχαιρα |
| 12:3 | και ιδων οτι αρεστον εστιν τοις ιουδαιοις προσεθετο συλλαβειν και πετρον ησαν δε ημεραι των αζυμων |
| 12:4 | ον και πιασας εθετο εις φυλακην παραδους τεσσαρσιν τετραδιοις στρατιωτων φυλασσειν αυτον βουλομενος μετα το πασχα αναγαγειν αυτον τω λαω |
| 12:5 | ο μεν ουν πετρος ετηρειτο εν τη φυλακη προσευχη δε ην εκτενης γινομενη υπο της εκκλησιας προς τον θεον υπερ αυτου |
| 12:6 | οτε δε εμελλεν αυτον προαγειν ο ηρωδης τη νυκτι εκεινη ην ο πετρος κοιμωμενος μεταξυ δυο στρατιωτων δεδεμενος αλυσεσιν δυσιν φυλακες τε προ της θυρας ετηρουν την φυλακην |
| 12:7 | και ιδου αγγελος κυριου επεστη και φως ελαμψεν εν τω οικηματι παταξας δε την πλευραν του πετρου ηγειρεν αυτον λεγων αναστα εν ταχει και εξεπεσον αυτου αι αλυσεις εκ των χειρων |
| 12:8 | ειπεν τε ο αγγελος προς αυτον περιζωσαι και υποδησαι τα σανδαλια σου εποιησεν δε ουτως και λεγει αυτω περιβαλου το ιματιον σου και ακολουθει μοι |
| 12:9 | και εξελθων ηκολουθει αυτω και ουκ ηδει οτι αληθες εστιν το γινομενον δια του αγγελου εδοκει δε οραμα βλεπειν |
| 12:10 | διελθοντες δε πρωτην φυλακην και δευτεραν ηλθον επι την πυλην την σιδηραν την φερουσαν εις την πολιν ητις αυτοματη ηνοιχθη αυτοις και εξελθοντες προηλθον ρυμην μιαν και ευθεως απεστη ο αγγελος απ αυτου |
| 12:11 | και ο πετρος γενομενος εν εαυτω ειπεν νυν οιδα αληθως οτι εξαπεστειλεν κυριος τον αγγελον αυτου και εξειλετο με εκ χειρος ηρωδου και πασης της προσδοκιας του λαου των ιουδαιων |
| 12:12 | συνιδων τε ηλθεν επι την οικιαν μαριας της μητρος ιωαννου του επικαλουμενου μαρκου ου ησαν ικανοι συνηθροισμενοι και προσευχομενοι |
| 12:13 | κρουσαντος δε του πετρου την θυραν του πυλωνος προσηλθεν παιδισκη υπακουσαι ονοματι ροδη |
| 12:14 | και επιγνουσα την φωνην του πετρου απο της χαρας ουκ ηνοιξεν τον πυλωνα εισδραμουσα δε απηγγειλεν εσταναι τον πετρον προ του πυλωνος |
| 12:15 | οι δε προς αυτην ειπον μαινη η δε διισχυριζετο ουτως εχειν οι δ ελεγον ο αγγελος αυτου εστιν |
| 12:16 | ο δε πετρος επεμενεν κρουων ανοιξαντες δε ειδον αυτον και εξεστησαν |
| 12:17 | κατασεισας δε αυτοις τη χειρι σιγαν διηγησατο αυτοις πως ο κυριος αυτον εξηγαγεν εκ της φυλακης ειπεν δε απαγγειλατε ιακωβω και τοις αδελφοις ταυτα και εξελθων επορευθη εις ετερον τοπον |
| 12:18 | γενομενης δε ημερας ην ταραχος ουκ ολιγος εν τοις στρατιωταις τι αρα ο πετρος εγενετο |
| 12:19 | ηρωδης δε επιζητησας αυτον και μη ευρων ανακρινας τους φυλακας εκελευσεν απαχθηναι και κατελθων απο της ιουδαιας εις την καισαρειαν διετριβεν |
| 12:20 | ην δε ο ηρωδης θυμομαχων τυριοις και σιδωνιοις ομοθυμαδον δε παρησαν προς αυτον και πεισαντες βλαστον τον επι του κοιτωνος του βασιλεως ητουντο ειρηνην δια το τρεφεσθαι αυτων την χωραν απο της βασιλικης |
| 12:21 | τακτη δε ημερα ο ηρωδης ενδυσαμενος εσθητα βασιλικην και καθισας επι του βηματος εδημηγορει προς αυτους |
| 12:22 | ο δε δημος επεφωνει θεου φωνη και ουκ ανθρωπου |
| 12:23 | παραχρημα δε επαταξεν αυτον αγγελος κυριου ανθ ων ουκ εδωκεν την δοξαν τω θεω και γενομενος σκωληκοβρωτος εξεψυξεν |
| 12:24 | ο δε λογος του θεου ηυξανεν και επληθυνετο |
| 12:25 | βαρναβας δε και σαυλος υπεστρεψαν εξ ιερουσαλημ πληρωσαντες την διακονιαν συμπαραλαβοντες και ιωαννην τον επικληθεντα μαρκον |
| 12:1 | Now at that time Herod the king put [forth ]his hands to harm some from the church. |
| 12:2 | And he put to death James the brother of John with the sword. |
| 12:3 | And seeing that it was pleasing to the Jews, he proceeded further to arrest Peter also (these were during the Days of Unleavened Bread), |
| 12:4 | whom also seizing, he put him in prison, and handed him over to four four-man squads of soldiers to guard him, planning after the Passover to bring him again to the people. |
| 12:5 | Therefore Peter was kept in prison; but earnest prayer was being made by the church to God [on] behalf of him. |
| 12:6 | But when Herod was about to bring him forth, on that night Peter was sleeping between two soldiers, having been bound with two chains; and guards before the door were keeping the prison. |
| 12:7 | And behold, an angel of the Lord stood [there], and a light shined in the prison room; and striking the side of Peter, he roused him saying, "Arise quickly!"And his chains fell away from his hands. |
| 12:8 | And the angel said to him, "Gird yourself and put on your sandals"; and he did so. And he said to him, "Put on your cloak and follow me." |
| 12:9 | And going out, he was following him, and did not know that the thing taking place by the angel was true, but he was thinking that he was seeing a vision. |
| 12:10 | And going though the first and the second guard [posts], they came to the iron gate which leads into the city, which was opened to them of its own accord; and going out, they went forward one street, and immediately the angel withdrew from him. |
| 12:11 | And Peter, having come to himself, said, "Now I know truly that the Lord has sent forth His angel, and has delivered me from the hand of Herod and from all the expectation of the Jews." |
| 12:12 | And realizing [this], he came to the house of Mary, the mother of John whose surname was Mark, where a considerable [number] were gathered together and were praying. |
| 12:13 | And when Peter knocked at the door of the gate, a servant girl came to answer, named Rhoda. |
| 12:14 | When she recognized Peter's voice, because of her gladness she did not open the gate, but running in, she announced that Peter stood at the gate. |
| 12:15 | But they said to her, "You are mad!"Yet she kept insisting that it was so. So they said, "It is his angel." |
| 12:16 | But Peter was continuing knocking; and opening [the door] they saw him, and were astounded. |
| 12:17 | And motioning to them with his hand to be silent, he related to them how the Lord had led him out of the prison. And he said, "Tell these things to James and to the brothers."And going out, he went to another place. |
| 12:18 | Now when day came, there was no small disturbance among the soldiers, as to what had become of Peter. |
| 12:19 | And Herod, seeking for him and not finding him, he examined the guards, and commanded that they be executed. And going down from Judea to Caesarea, he was spending time [there]. |
| 12:20 | Now Herod was very angry with the people of Tyre and Sidon; and with one purpose they came to him, and persuading Blastus, the one over the king's bedroom, they asked for peace, because their country was fed from the king's [country]. |
| 12:21 | And on an appointed day Herod, clothing himself with royal apparel, and sitting on the judgment seat, was delivering an address to them. |
| 12:22 | And the crowds kept calling out, "[This is the] voice of a god and not of a man!" |
| 12:23 | Then immediately an angel of the Lord struck him, because he did not give glory to God. And he was eaten by worms and died. |
| 12:24 | But the word of God increased and multiplied. |
| 12:25 | And Barnabas and Saul returned to Jerusalem, having fulfilled their ministry, taking along with [them] John also, whose surname was Mark. |
The King James Version 2016 Edition is copyright © 2016 by Textus Receptus PTY. LTD.
Used by permission. All rights reserved. Further details
Green's Literal Translation (LITV). Copyright 1993 by Jay P. Green Sr.
All rights reserved. Jay P. Green Sr., Lafayette, IN. U.S.A. 47903.
Permission to non-commercially distribute freely